Την Κυριακή το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα παραλάβαμε ένα Ζαρκάδι το οποίο μας έστειλε το Δασαρχείο Διδυμοτείχου. Το ζώο, παρά την άμεση κινητοποίηση της δασικής υπηρεσίας και τις φροντίδες που δέχτηκε από τοπικό κτηνίατρο, όταν έφτασε Θεσσαλονίκη δυστυχώς είχε ήδη εκπνεύσει. Έφερε παλιό κάταγμα στον ταρσό του αριστερού ποδιού και τραύματα στους γλουτούς και το λαιμό. Μπορούμε να πούμε για αυτό το περιστατικό, ένα ακόμη συμβάν λαθροθηρίας, έτσι απλά και να το προσπεράσουμε; Μπορεί κανείς να αντικρύσει στα μάτια αυτό το ζώο και να μη πει ένα ΓΙΑΤΙ; Είναι δυνατόν να μην διερωτηθεί ο καθένας μας για τις δικές του ευθύνες αλλά και την ανικανότητα της κοινωνίας μας να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το θέμα της λαθροθηρίας στη χώρα μας; Ως τώρα για φέτος στη Δράση για την Άγρια Ζωή παραλάβαμε πάνω από 100 πυροβολημένα άγρια ζώα. Πόσα άραγε παρέλαβαν τα υπόλοιπα κέντρα περίθαλψης; Πόσα άραγε σκοτώθηκαν, ταριχεύτηκαν ή πέθαναν ανήμπορα δίχως να τα εντοπίσει ποτέ κανείς; Τόση αδιαφορία για το πρόβλημα θα επιδεικνύει εσαεί η πολιτεία;

Στις 18 Νοέμβρη παραλάβαμε ένα μικρό τρωκτικό από υπάλληλο του ΦΔ των Πρεσπών. Τελικά πρόκειται για ένα Δενδρομυωξό (Dryomys nitedula).
Δεν έρχονται συχνά τέτοια ζώα στη Δράση και πέρα από ότι είναι πολύ ομορφούλης και χαριτωμένος είναι μια από τις "ιδιαίτερες αφίξεις", φαίνεται να είναι καλά στην υγεία του κι ελπίζω σύντομα να μπορέσει να απελευθερωθεί και να συνεχίσει το ωραίο του Χειμωνιάτικο χουζούρεμα (γιατί παρεπιπτόντως) ειναι Σάββατο πρωί! ειμαι στη δουλειά, κάνει κρύο και Νυστάζω :)

Ο πρώτος μας κύκνος - κούκλος

Σήμερα Κυριακή 23-10-2011 στη Δράση για την Άγρα Ζωή παραλάβαμε το 1000στό τραυματισμένο άγριο ζώο για φέτος. Είναι μια τραυματισμένη Γερακίνα από την περιοχή της Κοζάνης.

Πριν λίγες μέρες είχαμε τη δυνατότητα να δούμε από κοντά και να φροντίσουμε έναν Μαυροπελαργό (Ciconia nigra), σπάνιο φιλοξενούμενο στο σταθμό Α' βοηθειών της Δράσης για την Άγρια Ζωή. Μπορεί όσοι τον είδαμε από κοντά να νιώσαμε τυχεροί, ο ίδιος όμως στάθηκε άτυχος, καθώς έφτασε σε εμάς με ακρωτηριασμένη φτερούγα στο ύψος του μετακαρπίου, από άγνωστη αιτία. Το ζώο αυτό στάλθηκε στο Ε.Κ.Π.Α.Ζ. στην Αίγινα, όπου θα διαμείνει για το υπόλοιπο της ζωής του, δυστυχώς δεν θα μπορέσει να ξαναπετάξει.

Η ενασχόληση με τα άγρια Ζώα δεν είναι εύκολη, είναι σκληρή και δύσκολη εργασία και γι’ αυτούς που ίσως αναρωτιούνται ή δε ξέρουν, ΝΑΙ εθελοντική εργασία. Ειδικά αυτή την εποχή που οι εισαγωγές στο σταθμό της Δράσης έχουν εκτιναχθεί.

Μετά λοιπόν από ώρες "βιοποριστικής" δουλειάς που συνήθως έχει ο καθένας μας, ακολουθούν κάποιες ώρες γνήσιας παραγωγής έργου και παρ' όλη τη σωματική μας κούραση κάποιες τέτοιες στιγμές μας αποζημιώνουν στο μέγιστο. Για να μην νομίζετε ότι οι εθελοντές δεν αμοίβονται!!

Παρακολουθήστε έναν ασημόγλαρο να τρώει στο σταθμό μας...

Απολαύστε ένα νεοσσό νανόμπουφο στο κουτί του.

Εθελόντρια ταΐζει νεαρό βραχοκιρκίνεζο

Από την αρχή του μήνα φιλοξενούμε στη «Δράση για την Άγρια Ζωή» μεγάλο αριθμό νεοσσών, οι οποίοι συνήθως δεν έχουν κάποιο σοβαρό τραυματισμό, απλώς δεν είναι ακόμα έτοιμοι να πετάξουν. Όλοι οι εθελοντές είμαστε ενθουσιασμένοι που μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε από τόσο κοντά τα τρισχαριτωμένα αυτά πλασματάκια και καταβάλουμε τη μέγιστη προσπάθεια για την φροντίδα και επανένταξή τους. Δυστυχώς οι απώλειες είναι αναπόφευκτες και αυτό μας κοστίζει συναισθηματικά. Κάποιοι από τους νεοσσούς, όπως ο μικρούλης τσαλαπετεινός της φωτογραφίας, δεν καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες, μακριά από τη φροντίδα των γονιών τους. Κάποιοι άλλοι πάλι μας εκπλήσσουν ευχάριστα καθώς εμφανίζουν αξιοσημείωτη ανάπτυξη απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Από αυτό το γεγονός αντλούμε δύναμη και υπομονή για να συνεχίζουμε την προσπάθειά μας αγόγγυστα.
Ο μικρούλης Νανόμπουφος της φωτογραφίας είναι από τους πιο απαιτητικούς φιλοξενούμενούς μας, καθώς ζητά σχεδόν συνέχεια φαγητό και προσοχή. Μια μικρή Κουκουβάγια, που όταν την παραλάβαμε ήταν ιδιαίτερα αφυδατωμένη, εξαντλημένη και αδύνατη, χαίρει άκρας υγείας και μάλιστα έχει τη συνήθεια να βγαίνει από το κουτί της και να σουλατσάρει στο δωμάτιο με πολύ αέρα.
Αν και οι μέρες αυτές είναι ιδιαίτερα απαιτητικές για τους εθελοντές της «Δράσης» με πολύωρες βάρδιες, η χαρά που γευόμαστε κάθε φορά που ένα από αυτά τα πλάσματα επιστρέφει στη φύση είναι απερίγραπτη, και μπορεί να σβήσει κάθε ίχνος κούρασης.