Ο Ροδοπελεκάνος που μας ήρθε από την Καβάλα ήταν πυροβολημένος, ποιος ξέρει γιατί, μπορεί να έκλεβε… ψάρια, μπορεί απλώς να ήταν καλός στόχος λόγω μεγέθους και σχετικά μικρής μετακίνησης κατά την πτήση.

Ήταν όμως τυχερός, τίποτα το σοβαρό. Θα μείνει για να δυναμώσει, να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει εσωτερική βλάβη και να επιστρέψει στη φύση, σε ασφαλέστερη όμως περιοχή.

Η κυρία Ματούλα μας ξεχορτάριασε και περιποιήθηκε τα δενδράκια μας,

αφήνοντας τα δυο μπαστούνια της στην άκρη και ισορροπώντας δεν ξέρω πως ….

που κάποια στιγμή θέλησε και τσάπα …..

Ο Θανάσης που παρόλες τις αντίξοες συνθήκες (χωρίς άτομα) επέλεξε να μη ακυρώσει

και ήρθε μόνος του να στρώσει την άμμο να κάνει όλη την προετοιμασία για την πλακόστρωση

αλλά ευτυχώς ο Αη Βασίλης των αρπακτικών ( ο καλός τροφοδότης των κοτόπουλων) ήρθε και

ελάφρυνε το βάρος της δουλειάς …..

Η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε………
Έζησα ακριβώς το αντίθετο, κάτι τελείως καταδικασμένο, τα κατάφερε…
Το είδος της; Πετροτουρλίδα. Πετροτουρλίδα έβλεπα για 1η μου φορά.

Ανυπόμονο Σταχταράκι στα πρώτα του πετάγματα. Μαζί μ'αυτό, επανεντάξαμε άλλα τρία.

Στις 23 Μαρτίου παραλάβαμε την πρώτη σταχτάρα για το 2017. Ήταν μια ενήλικη Ωχροσταχτάρα που είχε κάποιο ατύχημα με αποτέλεσμα να "φύγει" ο ώμος από τη θέση του (με επιστημονικούς όρους εξάρθρημα ώμου). Είναι ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, όπως και τα κατάγματα όταν αυτά τα πουλιά έρχονται στη Δράση, μιας και είναι δύσκολο το φτερό να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.

Οι σταχτάρες για να πετάξουν ξανά και να μπορούν να επιβιώσουν πρέπει τα φτερά τους, αλλά και το φτέρωμά τους και η φυσική τους κατάσταση να είναι σχεδόν τέλεια. Περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους πετώντας και πατούν σε στέρεο έδαφος σχεδόν μόνο όταν κάνουν φωλιά. Ουσιαστικά η ζωή τους εξαρτάται εξολοκλήρου από το πέταγμά τους.

Η Ωχροσταχτάρα που ήρθε σε μας κατάφερε να ξαναπετάξει μετά από περίπου ένα μήνα περίθαλψης (18 Απριλίου). Οι φωτογραφίες είναι από την επανένταξή της.