Στις 31 Δεκέμβρη την τελευταία ημέρα του έτους έγινε και η τελευταία απελευθέρωση για το 2011. Ο τυχερός ήταν ένα Ξεφτέρι που έπειτα από δύο εβδομάδες περίθαλψης αφέθηκε ελεύθερο στο Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής. Το γεράκι έφτασε πυροβολημένο με διπλό κάταγμα στη δεξιά φτερούγα. Γρήγορα όμως το κάταγμα έδεσε και ήταν και πάλι δυνατό και έτοιμο για νέες δράσεις. Είναι πανέμορφη εμπειρία να απελευθερώνεις ένα ζώο και είμαστε τυχεροί στη Δράση που φέτος απελευθερώσαμε 295. Κάθε φορά ήταν μοναδική γιατί κάθε ζώο είναι μοναδικό και κάθε στιγμή την απολαύσαμε γιατί είναι σημαντικό να αφήνεις και πάλι ένα ζώο εκεί που ανήκει, ελεύθερο στο γαλανό ορίζοντα

Σάββατο 17 Δεκέμβρη, γιορτάσαμε τα πρώτα μας γενέθλια στο Μικρόπολις.

Όλη μέρα στο Μικρόπολις με συζήτηση, ταινίες, συναυλία, πάρτυ, έκθεση φωτογραφίας και συναισθημάτων! Το χαρήκαμε όλοι και σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας. 

Παρακολουθήστε στιγμές από την ημέρα...

Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2011

Η Δράση για την Άγρια Ζωή ασχολείται με την περίθαλψη τραυματισμένων, άρρωστων ή εξαντλημένων άγριων ζώων που βρίσκουν συμπολίτες μας στη Βόρεια Ελλάδα. Τα ζώα όταν κριθεί ότι είναι απελευθερώσιμα επανεντάσσονται στο φυσικό περιβάλλον, ενώ για όσα διαπιστωθεί ότι απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία αποστέλλονται στο Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων (ΕΚΠΑΖ) στην Αίγινα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Παρασκευή το βράδυ ειδοποιηθήκαμε από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης πως στην παραλία της Θεσσαλονίκης είχαν βγει μπροστά στον Όμιλο θαλασσοπούλια που είχαν λερωμένο το φτέρωμά τους από πετρέλαιο. Αμέσως μεταβήκαμε στην περιοχή προκειμένου να διαπιστώσουμε το γεγονός και να περισυλλέξουμε τα πουλιά. Όταν φτάσαμε είδαμε ότι πρόκειται για 13 Μαυροβουτηχτάρια (Podiceps nigricollis) των οποίων είχε καταστραφεί το φτέρωμα από πετρελαιοειδή. Τα πουλιά λόγω του ότι είχαν πάθει υποθερμία αναζήτησαν καταφύγιο στη στεριά. Είχαν όμως καταπιεί και πετρέλαιο με αποτέλεσμα να κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους.

Μεταφέραμε τα πουλιά προκειμένου να τους παράσχουμε όλες τις απαραίτητες για τη διάσωσή τους ενέργειες (καθαρισμός του φτερώματός τους από τα πετρελαιοειδή, ζέσταμα προκειμένου να επανέλθουν από την υποθερμία, απομάκρυνση όλων των τοξικών ουσιών από το στομάχι, κ.λπ.). Η νύχτα ήταν πολύ μεγάλη και δύσκολη για όλους μας και ιδίως για τα βουτηχτάρια, για τα οποία δυστυχώς αποδείχτηκε πως ήταν ήδη πολύ αργά. Μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο πεθάνανε οκτώ από αυτά και όσο περνούσανε οι ώρες οι ελπίδες μας για τη διάσωση κάποιων από αυτά εξανεμίζονταν. Χθες το βράδυ χάσαμε και το τελευταίο.

Από την πρώτη στιγμή ενημερώθηκε το Λιμεναρχείο, το οποίο γνώριζε για το περιστατικό διαρροής πετρελαιοειδών στον κόλπο της Θεσσαλονίκης λίγες ημέρες πριν, δίχως όμως δυστυχώς να γνωρίζει τον υπαίτιο. Στην περιοχή μεταφέρονται πολύ μεγάλες ποσότητες πετρελαιοειδών και οι πιθανότητες τέτοιων ατυχημάτων είναι αυξημένες για αυτό τα μέτρα πρόληψης και ελέγχου πρέπει να είναι πολύ αυστηρά.

Η ατυχία του να γεννιέσαι με όμορφο τρίχωμα..

Η Δράση για την Άγρια Ζωή συμμετείχε στην εκδήλωση-διαμαρτυρία που διοργανώθηκε απο το ζωοφιλικό σωματείο ''Άργος'' που υποστηρίχτηκε επίσης και απο τα σωματεία ''Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης'' και ''Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων''.

Την Κυριακή το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα παραλάβαμε ένα Ζαρκάδι το οποίο μας έστειλε το Δασαρχείο Διδυμοτείχου. Το ζώο, παρά την άμεση κινητοποίηση της δασικής υπηρεσίας και τις φροντίδες που δέχτηκε από τοπικό κτηνίατρο, όταν έφτασε Θεσσαλονίκη δυστυχώς είχε ήδη εκπνεύσει. Έφερε παλιό κάταγμα στον ταρσό του αριστερού ποδιού και τραύματα στους γλουτούς και το λαιμό. Μπορούμε να πούμε για αυτό το περιστατικό, ένα ακόμη συμβάν λαθροθηρίας, έτσι απλά και να το προσπεράσουμε; Μπορεί κανείς να αντικρύσει στα μάτια αυτό το ζώο και να μη πει ένα ΓΙΑΤΙ; Είναι δυνατόν να μην διερωτηθεί ο καθένας μας για τις δικές του ευθύνες αλλά και την ανικανότητα της κοινωνίας μας να αντιμετωπίσει ουσιαστικά το θέμα της λαθροθηρίας στη χώρα μας; Ως τώρα για φέτος στη Δράση για την Άγρια Ζωή παραλάβαμε πάνω από 100 πυροβολημένα άγρια ζώα. Πόσα άραγε παρέλαβαν τα υπόλοιπα κέντρα περίθαλψης; Πόσα άραγε σκοτώθηκαν, ταριχεύτηκαν ή πέθαναν ανήμπορα δίχως να τα εντοπίσει ποτέ κανείς; Τόση αδιαφορία για το πρόβλημα θα επιδεικνύει εσαεί η πολιτεία;